มันอร่อยจนให้อภัยกันไม่ได้เลยจริงๆ จึงต้องนำมาเป่าประกาศกันวันนี้ ป๊าดดด ขนาดนั้นเชียวเหรอ? จริงไม่จริงก็คงต้องไปลองกันเองล่ะขอรับท่าน ผมมีภารกิจต้องออกสำรวจหาวัด เพื่อนำคณะไปทำบุญถวายเทียนประจำทุกปี ซึ่งวัดที่เราจะนำคณะเดินทางมาทำบุญกันนั้น ก็ไม่ใช่วัดใหญ่วัดโตที่สวยงามเป็นสถานที่ท่องเที่ยว ดังนั้นในเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย ไม่เคยไปก็จะได้ลองไปในครั้งนี้ล่ะครับ และทุกครั้งก็มักจะเจออะไรต่อมิอะไร อย่างเช่น สถานที่ท่องเที่ยวที่น่าสนใจ แต่ยังไม่ถึงกับเป็นที่รู้จักของคนทั่วไป นอกจากคนในพื้นที่นั้นๆ หรือร้านอาหารที่มีรสชาติอร่อยมาก แต่ไม่ได้อยู่ในสายตาคนทั่วไป เพราะไม่มีการโฆษณาประชาสัมพันธ์ ลงเฟสลงไลน์กัน
อย่างครั้งนี้ก็เช่นกันครับ จากการที่ผมเดินทางมาสำรวจวัดในเขตพื้นที่ อ.โนนแดง จ.นครราชสีมา และได้เข้าไปเยี่ยมชมวัดดอนตัดเรือ ซึ่งวัดนี้ก็มีที่มาที่ไปที่น่าสนใจ มีป้ายประวัติความเป็นมาติดไว้หน้าวัด เป็นวัดที่อยู่ในชุมชน ผู้คนได้มาใช้ประโยชน์ ในการประกอบศาสนกิจได้สะดวก หรือมาหยิบยืมข้าวของเครื่องใช้จากทางวัดไปจัดงานได้ง่าย เข้าไปในวัดดูสะอาดสะอ้าน สิ่งปลูกสร้างเป็นระเบียบเรียบร้อยดี มีความร่มรื่นควรแก่การเป็นที่พักของภิกษุสามเณร และผู้มาปฏิบัติธรรม วัดแบบนี้ล่ะครับจึงสมควรที่ผมจะนำผู้คนกว่าครึ่งพัน เดินทางมาทำบุญสร้างกุศลกันครับ
ออกจากวัดเดินทางย้อนกลับ มาทาง อ.โนนแดง ผ่านโค้งมาเล็กน้อย รีบเบรกและถอยหลัง เพราะเห็นร้านขายก๋วยเตี๋ยวอยู่ข้างทางโค้ง ไม่ได้หาร้านก๋วยเตี๋ยวทำบุญนะครับ แต่จะไปถามทางว่า “วัดป่าหลวงพ่อพุธ ฐานิโย” ที่พี่หมวดอุทัย แวงนอก เจ้าหน้าที่ตำรวจทางหลวง ผู้มีจิตศรัทธาบริจาคที่ดิน นับสิบๆ ไร่ สร้างวัด เพราะผมได้แต่ร่วมอนุโมทนาส่งของมาทำบุญเป็นประจำ ครั้งนี้จะได้เข้าไปดูสักหน่อยว่า สมควรและสะดวกแก่การนำคาราวานบุญ เดินทางมาปลูกต้นบุญกันหรือไม่ เรื่องเส้นทางที่ไม่ทุรกันดารนัก เรื่องที่จอดรถ ห้องน้ำห้องท่า ศาลาที่จะประกอบพิธี ก็เป็นสิ่งที่ต้องมอง เพราะการนำพาคนหมู่มาก เดินทางไปพร้อมกัน การเตรียมการก็ต้องพร้อม ถึงจะไม่สะดวกเหมือนอยู่บ้าน แต่ก็ต้องจัดเตรียม ที่มีความเหมาะสมที่สุดล่ะครับ สรุปว่า วัดป่าหลวงพ่อพุธ ฐานิโย เป็นวัดที่มีความเป็นสัปปายะแก่พระภิกษุสามเณร และผู้เดินทางมาปฏิบัติธรรมที่นี้พอสมควร (สัปปายะ หมายถึง สบาย สิ่งที่เป็นที่สบาย เรียกว่า สัปปายะ สัปปายะที่แสดงไว้ในพระไตรปิฎกมีหลายนัย ส่วนใหญ่มุ่งถึงปัจจัยภายนอก เช่น อาหารเป็นที่สบายแก่ร่างกาย เรียกว่า โภชนะสัปปายะ อากาศ เป็นที่สบาย เรียกว่า อุตุสัปปายะ และนอกจากนั้นก็ยังมี บุคคล ธัมมะ เป็นต้น) ดังนั้นสรุปว่า ปีนี้ผมก็จะได้นำคณะมาถวายเทียนพรรษา ในพื้นที่ อ.โนนแดง 2 วัดแห่งนี้ครับ
ย้อนกลับมาเรื่องก๋วยเตี๋ยวหมูป้าแต๋ว พอถอยรถกลับเล็กน้อยเพื่อถามทางเท่านั้น สายตาที่รวดเร็วในการเก็บเรื่องราว เกี่ยวกับความอร่อย มันก็สั่งการไปที่สมอง และถอยหาที่จอดรถทันทีครับ… แหม๋!!! ถ้าไม่ลองชิมก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ คงเสียเที่ยวที่มาถึงบ้านดอนตัดเรือ หรือมาถึงโนนแดงล่ะครับ ควันปุดๆ จากน้ำซุปที่กำลังเดือด พร้อมภาพหมูแดงในตู้กระจก มันช่างยั่วยวนชวนให้ผมต้องลองครับ “ป้าแต๋ว” เป็นเจ้าของร้าน ดูหน้าตา น้ำเสียง แกเป็นคนใจดีครับ แต่ก็ดูจะจะเกร็งๆ พอสมควรล่ะครับ กับคนแปลกหน้าอย่างผม ถึงแม้จะพูดโคราชได้เหมือนกัน แต่แกก็เป็นกันเองในระดับที่ระวังตัวล่ะกัน คงจะคิดนะ “ใครหว๋า??? อยู่ดีๆ ก็มาบอกว่าจะเอาเรื่องราวก๋วยเตี๋ยว ไปเขียนลงหนังสือพิมพ์ให้ฟรีๆ มันจะเป็นพวกตุ้มตุ๋น จะมาหากินก๋วยเตี๋ยวตรูฟรีหรือเปล่า?” (คิดเล่นๆ แทนป้าแต๋วครับ)
ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กน้ำมาหนึ่งชาม ดูจากการให้ก็เรียกว่าในระดับ “ให้แบบพิเศษ” ล่ะครับ ถึงใจป้าจะยังแหย๋ๆ อยู่ แต่ป้าก็คงแบ่งรับแบ่งสู่ล่ะหว่า 555 ยังไงหน้าตาผมก็ไม่น่าจะเป็นโจรหรอกครับป้า “หน้าตี๋ ใจดี พูดเพราะแบบนี้ ยังไงก็มาดีครับ” ก๋วยเตี๋ยวน้ำ เส้นเล็ก ใส่หมูแดงหั่นพอคำ พร้อมหมูสับ ราดด้วยน้ำซุปที่เดือนปุดๆ โรยหน้าด้วยกระเทียมเจียว ต้นหอมผักชีหั่นฝอยซอยละเอียด โรยด้วยพริกไทยป่น” ถูกยกมาเสิร์ฟที่โต๊ะผม ไม่ลืมที่จะตักน้ำซุป ชิมก่อนที่จะผลีผลามปรุงเพิ่ม เพราะด้านหน้าก็มีพวงเครื่องปรุงไว้พร้อมสรรพ
เห็นก๋วยเตี๋ยวที่ยกมาเสิร์ฟ ลองตักน้ำซุปชิมดู ผมล่ะอุทานออกไปเลยครับ “มันได้ใจจริงๆ นี่ล่ะใช่เลย ก๋วยเตี๋ยวบ้านๆ บ้านนอกซะด้วย 555 แต่โอ้วแม่เจ้า มันอร่อยจริงๆ ครับ ให้คะแนนน้ำซุปเต็มร้อยเลยครับป้า “ใช้กระดูกคาตั้ง กระดูกย่อยมาต้มเคี่ยวหลายชั่วโมง กว่าจะได้น้ำซุป” สำหรับเส้นก๋วยเตี๋ยวก็เหนียวนุ่มพอดีครับ ป้ายังมีเส้นใหญ่ บะหมี่ เส้นหมี่ขาว หมี่เหลือง ให้เลือกสั่งกันด้วย ต่อมาที่ลองชิมดูคือ หมูแดงที่ใส่มาในชามก๋วยเตี๋ยว ป้าแต๋วบอกว่า “ใช้หมูสันมาทำ ส่วนที่ติดมันมา ก็จะเอามาสับเป็นหมู่สับ ที่ใส่มาด้วยนี้ล่ะ” อร่อยครับท่าน ผักหลักๆ ที่ใช้ก็คือถั่วงอกและผักบุ้งครับ
ร้านก๋วยเตี๋ยวป้าแต๋ว ถึงจะเป็นร้านบ้านๆ ตั้งเพิงข้างทางหลังคามุงจาก โต๊ะเก้าอี้ที่นั่งก็เป็นแบบไม้กระดานแผ่นเดียว แต่รสชาติท่านเอ้ยยยย… มันเด็ดจริงๆ ครับ เครื่องปรุงรสก็มีแต่ของดี ดูสะอาดสะอ้าน แม้แต่น้ำปลาก็ยังใช้ของดีมียี่ห้อครับ เคล็ดไม่ลับอย่างหนึ่งที่ผมสังเกตมาก็คือ กระเทียมเจียวครับ ป้าแกไม่ได้ซื้อแบบสำเร็จจากในห้างมาใช่แน่นอน เพราะเห็นมีเนื้อกระเทียมล้วนๆ ผสมด้วยกากหมู ที่เจียวเอาน้ำมันออกแล้ว ตรงนี้ล่ะครับท่าน ที่ใส่ลงในชามก๋วยเตี๋ยวแล้ว มันจะเพิ่มความหอมหวน ให้ชวนรับประทานครับ ผมถูกใจมากครับ ไม่ผิดหวังเลยที่ตัดสินใจจอดรถ และลงมากินก๋วยเตี๋ยวเจ้านี้
ก่อนกลับขอชื่อที่อยู่เบอร์โทรป้าแต๋ว ป้าบอกแต่ว่า “ป้าแต๋ว” ก็ถึงแล้ว มันจะถึงยังไงล่ะ ไปรษณีย์เค้าจะรู้นิฮึว่าแต๋วไหน 555 กว่าป้าจะให้ที่อยู่มาก็คิดแล้วคิดอีก 131 บ้านดอนตัดเรือ อ.โนนแดง ป้าครับ… ก๋วยเตี๋ยวของป้ามันอร่อย แบบไม่น่าให้อภัยจริงๆ ผมเลยเอามาเขียนบอกคนทั้งโคราชครับ เผื่อใครผ่านไปจะได้ลองแวะไปชิมกัน ว่ามันอร่อยอย่างผมว่าหรือเปล่า “อร่อยจริงโฆษณาให้ฟรีๆ ไม่มีข้อแม้ครับ”
ภาพ:ข่าว “ซัมเป้ เจ้าคุณทัวร์”
